காகித முத்தங்கள்

உனது தேவையாய் நானும்

எனது தேவையாய் நீயும் 

எப்போதுமே இருக்கிறோம்

நமது தேவைகளின் பட்டியலில் 

இறுதியில் இருக்கும் வரி(லி)யில் 

உன் முகம் தொலைத்தப்பின் 

முகவரி சொல்ல ஒரு வீடு

நமக்கே நமக்காய்

முற்றத்தில் இருக்கும் 

தனி ஒரு ஓவியமாய் நான் 

எப்போதும் இணைந்திருப்போம்

திருமண உறுதிமொழியால் 

இணையத்திலாவது இணைந்திருக்கிறோம்

தினம் ஒரு மணி நேரம்

உறக்கம் தொலைத்தாவது 

உன் முத்தங்களை 

சுமந்தது வரும் காகிதங்கள் 

என் முத்தங்களில் நனையவில்லை 

கண்ணீரில் கவிழ்ந்து போகின்றன 

காகித கப்பல்களாய் 

உன் விடியல் நேரம் வேறு 

என் விடியல் நேரம் வேறு 

என்றாலும்.. 

இரவின் வேதனைகள்

இருவருக்கும் ஒன்று போலவே 

தும்மலும் இருமலும் 

தூரத்திலிருக்கும் உன் நினைவால்  

துணி துவைக்கையிலும்

உன் நினைவுகள் 

என்னை துவைத்தபடி

நம் உரையாடல்களில்

மௌனமாய் சில நிமிடங்கள்

அங்கு உன் கவலைக்காகவும் 

இங்கு என் கண்ணீருக்காகவும்  

உணர்ந்துருகும் தொலைபேசி

இருபதில் செய்த திருமணம் 

பிரித்து வைத்தது நம்மை 

அறுபதில் செய்யும் திருமணமாவது

பிரியாமல் வைத்திருக்குமா நம்மை? 

அலாதியான கற்பனைகள்.. 

உறையும் பனியின் பின்னணியில்

நானில்லா உன் புகைப்படங்களை 

எனக்காய் அனுப்பி வைக்கிறாய்

எரிக்கும் வெயிலில் 

புகைந்து போகிறேன் நான் 

கடல்கடந்து சென்று நீ 

பணம் சேர்ப்பது போல்

கண்ணீர் கடந்து சென்று 

காதலை சேர்த்து வைக்கிறேன்

வயோதிகத்தின் எல்லையிலாவது சந்திப்போம்   

சில கவிதைகள் மட்டும்

முடிவதே இல்லை