பொம்மையை சற்று நேரமே
விளையாட கொடுக்கும்
சிறு பிள்ளை போலவே
அவள் இதயத்தை
கொடுத்து விட்டு
உடனே எடுத்து கொள்கிறாள்
ஒவ்வொரு சண்டையிலும்
அழுதோ இல்லை சண்டையிட்டோ
என்னிடமே வைத்துக்கொள்ள
முயன்றதில்லை எந்நாளும்
ஆனாலும்..
அவளது விளையாட்டு தோழன்
நான் மட்டுமே எப்போதும்..
அருமை அருமை கவிதை கவிதை...
ReplyDeleteஅழகான படம் அதற்க்கேற்ற கவிதை!
ReplyDeleteசூப்பர்
ReplyDeleteஉங்களை வலைச்சரத்தில் குறிப்பிட்டுள்ளேன்...
ReplyDeleteநேரம் இருந்தால் பார்க்கவும் ...
http://blogintamil.blogspot.com/2011/05/blog-post_10.html
உங்களுக்கு என் அன்பு நன்றிகள் கருன்! :)
ReplyDeleteமிக்க நன்றி மனோ சார்! :)
thirumathi bs sridhar தங்கள் வருகைக்கு மகிழ்ச்சி!
மீண்டும் தென்றல்.. மகிழ்ச்சியாய் இருக்கிறது :)
அருமை அருமை
ReplyDeleteஎளிமையான வார்த்தைகள்
எளிமையான படிமங்கள்
ஆயினும்
உணர்வுகளை மிக அழுத்தமாகச்
சொல்லிச் செல்லும் கவிதை
நல்ல பதிவு
தொடர வாழ்த்துக்கள்
சொந்தம் எப்போதும் தொடர் கதை தான் முடிவே இல்லாதது
ReplyDelete