நீ சிணுங்குகிறாய் காதலியாய்

உன்னை வரையும் போது
சிலிர்த்து நிற்கிறது தூரிகையும்

ஓவியமாய் நீ இருந்தாலும்

பேசமறந்து நிற்பது நானே

காதலுடன் பார்க்கிறேன்

என்னை நானே 

கண்ணாடியிலும்

உன் கண்களிலும்

நீ கடித்து 

பாதி தந்ததால் 

சிவந்து போனது 

கொய்யாப்பழம்

நீ அழைக்கும் போதுமட்டும்

காதலாய் சிணுங்குது கைபேசி

அழைப்பை ஏற்றபின்

காதலுடன் சிணுங்குகிறாய் நீ

   

சிறு வயதில் 

பள்ளிகூட வாசலில் 

அம்மா காத்திருந்திருப்பாள் 

உன் வருகைக்காய்

கல்லூரி வாசலில் 

காத்திருக்கிறேன் நான் 

உனக்கே உனக்கென 

இன்னுமொரு அம்மாவாய்

புத்தகம் பேனா பென்சில்

எல்லாம் தொலைத்தது போல

என் இதயத்தையும்  தொலைத்துவிடாதே

எங்கேனும் பத்திரப்படுத்தி வை

மைனாக்களை ரசிக்கிறேன் என்று

மையிட்ட கண்களினால் 

முறைத்தபடி நிற்கிறாள்  

என் முன்னே

இறகுகளை ரசிக்கட்டுமா

இல்லை

இமைக்கவும் மறந்து  

இவளை ரசிக்கட்டுமா?!