தண்டச்சோறு

ஒரு வாய் சோறூட்ட 

நிலா காட்டினாள் அம்மா

இன்று.. 

ஒரு வேளை சோறு கிடைக்க

காட்டவேண்டும் நான் 

என் மதிப்பெண் பட்டியலை 

பங்கு சந்தையில் மட்டுமே 

ஏற்ற இறக்கங்கள் அனுமதி

மதிப்பெண் பட்டியலில் இல்லை 

பெற்றபோது கொண்ட பெருமையெல்லாம்

பெறாத மதிப்பெண்களுக்காய்  தொலைகிறது

தோற்று போன என்னுடைய 

ஒரு சில பரிட்சைகளுக்காய்

தாவணியை பெற்றிருக்கலாம் 

அம்மாவின் புலம்பல்

பெற்றதே வீண் 

அப்பாவின் ஆத்திரம்

ஏன் படிப்பு ஏறவில்லை..?

என்னுடைய ஆதங்கம்

அழுது விட துடித்தாலும்

ஆண்மை தடுக்கிறது 

நண்பர்களெல்லாம் நல்லவரில்லை 

புத்தகம் மட்டுமே உற்றதோழன் 

புது புது மொழிகளாய் 

உதிர்த்து போகிறார்கள் 

சுற்றமும் சொந்தமும் 

புத்தகங்கள் எல்லாம்

புதிதாகவே இருக்கின்றன  

யாரும் படிக்காத 

என் மனது போலவே

எதை கேட்டாலும் 

பணமில்லை என்கிறார் 

மனமில்லாத அப்பா

ஒரு வேளை.. 

மதிப்பெண்கள் என்பதும் தொண்ணூறும் 

நூறு ரூபாய்களாய் மாறிடுமோ?!

எதையும் கேட்கவே விருப்பமில்லை 

மனமுடைந்த அம்மா 

வயது காலத்தில் 

பிள்ளைகள் பாரம் பெற்றவர்களுக்கு

வயதான காலத்தில்

பெற்றவர்கள் பாரம் பிள்ளைகளுக்கு

என்னைப்போல் எத்தனை பேரோ

இளம்நெஞ்சில் பாரம் சுமந்தபடி.. 

புரிதல் இல்லா பெற்றோர்களால் 

களவும் கற்று மற

மறந்தது பல என்றாலும்

மறக்காதது ஒன்று தான்

பெற்றவர்களின் அன்பை 

நிகழ்காலத்தை தொலைக்கிறார்கள்

என் எதிர்காலத்திற்காய்

நிஜம் சுடுகிறது

நிச்சயமாய் ஜெயிப்பேன்

நினைத்த மாதிரி இல்லாவிட்டாலும்

நினைத்தே பார்க்காத அளவுக்கு..